ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΙΔΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ

Οι καταλήψεις και εμείς...

Της Δέσποινας Τσατσάκη

Τα τελευταία νέα από το μέτωπο της Παιδείας δεν είναι αισιόδοξα όσον αφορά την ουσιαστική αντιμετώπιση του «προβλήματος» των καταλήψεων. Κατ’ αρχάς γιατί οι καταλήψεις να είναι πρόβλημα; Μέχρι τώρα θεωρούσα τις καταλήψεις δικαίωμα, όπως και τις απεργίες. Έτσι μας έμαθαν στο σχολείο. Αντιθέτως,  διαβάζω στην ειδησεογραφία της ημέρας πως επεμβαίνει εισαγγελέας για τα απείθαρχα παιδιά που δεν τηρούν τις αποφάσεις του Υπουργείου που θέλει το καλό τους ενώ «για τους μαθητές που παρεμποδίζουν τη διεξαγωγή της εκπαιδευτικής διαδικασίας, δεν επιτρέπεται να συμμετέχουν στη σύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευση και λαμβάνουν απουσίες για όσες διδακτικές ώρες προβλέπει το ωρολόγιο πρόγραμμα της ημέρας.»  Τώρα μάλιστα! Το υπουργείο αποφασίζει να τιμωρήσει τα «παιδιά των καταλήψεων» που φουντώνουν σε όλη την Ελλάδα.

Μια και μιλάμε για δικαιώματα ας δούμε τι δεν ξέρει για τα δικαιώματα η κυρία Κεραμέως. Το άρθρο 12 της Σύμβασης για τα δικαιώματα του παιδιού επισημαίνει ότι «τα παιδιά έχουν δικαίωμα να εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις τους. Οι μεγάλοι πρέπει να ακούν και να παίρνουν σοβαρά υπόψη τους τη γνώμη των παιδιών για θέματα που τα αφορούν, ανάλογα με την ηλικία και την ωριμότητά τους». Στο άρθρο 15 δηλώνεται πως τα παιδιά έχουν το δικαίωμα συνάντησης και ομαδικής συνεργασίας, δυναμικής διεκδίκησης και συμμετοχής σε συγκεντρώσεις και κινητοποιήσεις. Και επειδή πολλοί επιτέθηκαν στην τιμή και την υπόληψη των καταληψιών να προσθέσω το άρθρο 16 που απαγορεύει μια τέτοια επίθεση και επέμβαση στην ιδιωτική σφαίρα των παιδιών...

Τι ζητούν τελοσπάντων αυτά τα παιδιά και προκαλούν τη μήνιν της κοινωνίας των μεγάλων, τη λήψη μέτρων εναντίον τους από το Υπουργείο της Παιδείας και την επέμβαση του εισαγγελέα; Πρώτον, 15 μαθητές ανά τάξη. Δεύτερον, πρόσληψη καθηγητών για την κάλυψη των κενών (ναι ακόμα κενά υπάρχουν).Τρίτον, λύση στο κτιριακό πρόβλημα που ταλανίζει πολλές τοπικές κοινωνίες όπως και τη δική μας, τη μικρή κοινωνία της Αρτέμιδος.

Τόσο υπερβολικές είναι άραγε οι απαιτήσεις τους; Τόσο ικανές να προκαλέσουν την αγανάκτηση των πολιτών και την αντίδραση των «νοικοκυραίων»;

Ακούστε λοιπόν να δείτε τι γίνεται. Η λέξη κλειδί εδώ είναι η «ατομική ευθύνη». Εκεί που η κυβέρνηση όλους αυτούς τους μήνες αδιάκοπα προβάλλει και τονίζει την ευθύνη του καθενός από μας ξεχωριστά απέναντι στην  έξαρση της πανδημίας, εκεί που η λίστα Πέτσα προσπάθησε να σιγουρέψει την απόσειση της ευθύνης από την «καλή» μας κυβέρνηση διαβεβαιώνοντάς μας συνεχώς για την απαράμιλλη κομψότητα της Μαρέβας, τσουπ νά τα τα 16χρονα να μιλάνε για κάτι που τελικά τρομάζει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Την κρατική ευθύνη. Την ευθύνη της κυβέρνησης να διασφαλίσει τις συνθήκες εκείνες μέσα στις οποίες οι μαθητές θα μπορούν απρόσκοπτα να ασχοληθούν με τη βασική τους υποχρέωση. Τη μάθηση. 

Και μας το φωνάζουν. Κραδαίνουν τα πανό, βγαίνουν σε πορείες, κλείνουν τις πόρτες με αλυσίδες. Και μας λένε ξεκάθαρα: «Φέρτε μας καθηγητές» κι εμείς τους στέλνουμε τους εισαγγελείς και την αστυνομία. «Προστατέψτε μας από τον κορονοιό» κι εμείς τους δίνουμε υπερμεγέθεις μάσκες για να τις κάνουν αλεξίπτωτα και να πετάξουν για να σωθούν... Ζητάνε σχολεία κι εμείς με πολύ μεγάλη ευκολία τοποθετούμε στα προαύλια τις αίθουσες covid γιατί αυτές θα τα σώσουν όταν υπάρξει κρούσμα.

Στην περίπτωση τη δικιά μας, ο Δήμος μας είναι σε διαρκή διαβούλευση με τους φορείς. Οι Σύλλογοι Γονέων προτείνουν και αντιπροτείνουν, βρίσκονται σε έναν άλλο πόλεμο . Στον πόλεμο του «ποιος ξέρει καλύτερα» το καλό των παιδιών.. Ο Δήμος –λέει- «προχώρησε στην τοποθέτηση 37 φορητών συσκευών αντισηψίας αέρος και 6 οροφής σε τάξεις σχολείων του Δήμου μας, όπου το εμβαδόν ήταν μικρό ή δεν υπήρχε σωστός εξαερισμός.  Εξασφαλίζεται πιο καθαρή ατμόσφαιρα, απαλλαγμένη από μικρόβια, για μαθητές και εκπαιδευτικούς με τα νέα Συστήματα Συνεχούς Αντισηψίας Αέρος.» Καταλαβαίνετε έτσι; Μιλάμε για μια πολύ γενναιόδωρη κίνηση για όποιον τη διαβάσει. Άραγε που πρωτο-πήγαν οι 37 φορητές συσκευές; Σε ποιες 37 αίθουσες ποιων σχολείων; Γνωρίζετε ότι οι περισσότερες αίθουσες του 2^ου Λυκείου Αρτέμιδος είναι χωρίς παράθυρα και ότι κάποιες εγκαταστάσεις εξαερισμού που υπάρχουν σε αυτές δε  λειτουργούν γιατί «πέφτει το ρεύμα»; Το 2020 στο Δήμο Αρτέμιδος η ηλεκτρική εγκατάσταση του 2ου Λυκείου Αρτέμιδος δεν μπορεί να «σηκώσει» τον εξαερισμό των αιθουσών...

Μπράβο μας!Συγχαρητήρια σε όλους μας! Μα πάνω απ’ όλα σε όλους αυτούς που τραμπουκίζουν τα παιδιά που αγωνίζονται, τα παιδιά που δεν ξέρουν ακόμα να πολεμούν αλλά ξέρουν να «μάχονται». Μικρές οι μάχες τους πίσω από τα κάγκελα αλλά πόσο μεγαλώνει το ανάστημά τους...Κι εμείς τέτοια παιδιά θέλουμε. Μικρά μα με ψυχή μεγάλη. Με ανάστημα που ορθώνεται πάνω από τα κάγκελα, πάνω από τους υπουργούς και τους εισαγγελείς, πάνω από τα «πρέπει» και τα «θέλω» τα δικά μας.

Δικό μας είναι το πρόβλημα. Εμείς θέλουμε παιδιά χωρίς απαιτήσεις, χωρίς το δικαίωμα να προσπαθούν –έστω- να αναδιαμορφώνουν τον κόσμο στον οποίο ζουν. Είναι τόσο δύσκολο να είσαι παιδί στον κόσμο των μεγάλων...