Δευτέρα ξεκινούν οι Πανελλήνιες

Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΔΙΝΕΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ...

[Το σχολείο και η λειτουργία του είναι πάντα ένα θέμα πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό και η παιδεία 

είναι ένα εγχείρημα βαθύτατα δημοκρατικό και οικουμενικό]

Τη Δευτέρα 15 Ιουνίου 2020, για ακόμα μία χρονιά,  ξεκινούν οι Πανελλήνιες εξετάσεις. Οι μαθητές των Ενιαίων Λυκείων της χώρας καλούνται να εξεταστούν στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας το οποίο ανοίγει και φέτος το «χορό».

Η φετινή χρονιά σημαδεύτηκε ανεξίτηλα από τις συνέπειες του κορονοιού ακόμα και στον εκπαιδευτικό τομέα.  Οι φετινοί 18άρηδες ανταγωνίζονται τον εαυτό τους, τους συμμαθητές τους και τον ιό που έμελλε να αλλάξει την εκπαιδευτική δραστηριότητα τη φετινή χρονιά.  Όλα είναι έτοιμα και στα σχολεία της περιοχής μας για να υποδεχτούν τους μαθητές νωρίς το πρωί. Αντισηπτικά παντού, επιτηρητές με μάσκες, θρανία σε αποστάσεις. Το υπουργείο μερίμνησε για τη σωματική τους υγεία,  ως ώφειλε.

Ένα πρόβλημα αναζητά λύσεις...

Ωστόσο, αν επιμείνουμε να βλέπουμε το σχολείο ως προθάλαμο του Πανεπιστημίου θα συνεχίσουμε να βλέπουμε το κάθε πρόβλημα μεμονωμένα και όχι ως μέρος του συνολικότερου προβλήματος.

Το σχολείο και η λειτουργία του είναι πάντα ένα θέμα πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό και η παιδεία είναι ένα εγχείρημα βαθύτατα δημοκρατικό και οικουμενικό. Οι τελευταίες εξελίξεις σε συνδυασμό με το νέο νομοσχέδιο για την παιδεία που πρόσφατα ψηφίστηκε μέσα σε αντιδράσεις από εκπαιδευτικούς, μαθητές  και γονείς ,  απέδειξαν ότι το σχολείο δεν γίνεται καλύτερο. Ο λόγος είναι  ότι το ελληνικό  σχολείο δεν είναι δημοκρατικό, δεν αφουγκράζεται τις φωνές των παιδιών και της κοινωνίας και δεν καταφέρνει για ακόμα μια φορά να φέρει σε επαφή την ακπαιδευτική γνώση με τις κοινωνικές αξίες.

Οι κοινωνιολόγοι βλέπουν το σχολείο ως ιδεολογικό μηχανισμό του κράτους και ως μηχανισμό αναπαραγωγής της επικρατούσας ιδεολογίας.  Ως τέτοιος, συγκρούεται σήμερα με τις ζωντανές εμπειρίες μαθητών και καθηγητών. Αυτοί μόνο μπορούν να καταλάβουν πως διαφορετικά παιδιά σημαίνει διαφορετικές αρετές και πως η εξέλιξη είναι και προσωπική υπόθεση. Δεν μαθαίνουν  όλοι οι μαθητές στον ίδιο χρόνο και με τον ίδιο τρόπο αλλά κυρίως δεν μαθαίνουν τα ίδια πράγματα. Αυτή η παραποιημένη έννοια που ονομάζεται «νοημοσύνη» δεν είναι ένα πράγμα. Νοιάστηκε άραγε ποτέ αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα για τη συναισθηματική νοημοσύνη; Έλαβε ποτέ υπόψη του τις διαφορές στην εξέλιξη των παιδιών; Ή επέμεινε σε μια στείρα προσπάθεια κριτικής των μαθητών μέσα από το ανούσια εξετασιοκεντρικό και γνωσιοκεντρικό εκπαιδευτικό μας σύστημα χωρίς να κάνει ποτέ την αυτοκριτική του;

Το υπουργείο μένει μετεξεταστέο...

Με το νέο νομοσχέδιο του ΥΠΑΙΘ τίθεται ηλικιακό όριο στις εγγραφές στα ΕΠΑΛ και στην ουσία περιορίζεται η Διά Βίου Μάθηση με την απόρριψη εκατοντάδων μαθητών από το εκπαιδευτικό σύστημα πριν από την ενηλικίωσή τους. Οι μαθητές των ΕΠΑΛ είναι τελικά παιδιά ενός κατώτερου Θεού και πραγματικά προκαλεί εντύπωση ότι το 2020 το υπουργείο Παιδείας μια ευρωπαικής χώρας πιστεύει πως για να βελτιωθεί η εκπαιδευτική διαδικασία στα σχολεία, αυτά θα πρέπει απλά να διώξουν τους μαθητές τους. Δεν είναι τυχαίο ότι τα ΕΠΑΛ είναι τα σχολεία των λαικών στρωμάτων που αναζητούν άμεση διέξοδο στην αγορά εργασίας... Και κυρίως δεν είναι τυχαίο ότι όσοι μένουν απέξω θα οδηγηθούν αυτόματα στα ιδιωτικά ΙΕΚ και στα κολλέγια...

Το εν λόγω νομοσχέδιο ασχολείται και με την αναβάθμιση των προτύπων σχολείων με καινοτομίες που ορίζονται αναλυτικά και που βρίσκουν σύμφωνη ολόκληρη την εκπαιδευτική κοινότητα. Με μια διαφορά. Γιατί οι καινοτομίες αυτές δεν μπορούν να υιοθετηθούν για το σύνολο των σχολείων, για 1.300.000 μαθητές ; Γιατί επιλέγεται η διάκριση και η προώθηση της αριστείας και εν τέλει αυτή η αναπαραγωγή του ιδεολογικού μηχανισμού του κράτους χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ο δημοκρατικός και οικουμενικός χαρακτήρας της παιδείας; Γιατί η παιδεία μετατρέπεται σε παιδεία των ελίτ;

Τέλος, το νομοσχέδιο αυτό οδηγεί στην αποψίλωση από το εκπαιδευτικό τοπίο το διδακτικό προσωπικό. Αυξάνονται οι μαθητές ανά τάξη, μένουν ακάλυπτα χιλιάδες κενά σε Τμήματα Παράλληλης Στήριξης, Ένταξης και μαθήματα γενικής παιδείας εφόσον μειώνοντιαοι προσλήψεις αναπληρωτών. Στο όνομα αυτών των μειώσεων το υπουργείο προχωρά σε μείωση των κατευθύνσεων και σε μείωση των ωρών στα μαθήματα κατεύθυνσης. Οι μαθητές θα στοιβάζονται ο ένας πάνω στον άλλο, τμήματα θα κλείνουν, καθηγητές θα απολύονται...

Αυτή είναι η παιδεία που θέλουμε για τα παιδιά μας; Αυτό είναι το σχολείο που ονειρευόμαστε; Το σχολείο των λίγων, των αρίστων; Ας μην κοροιδευόμαστε. Όπως όλα δείχνουν το σχολείο του μέλλοντος θα είναι το σχολείο που θα διαπλάθει «πελάτες». Η αποπομπή της Κοινωνιολογίας από τα εκπαιδευτικά προγράμματα γιατι «θα κάνει τα παιδιά μας αριστερούς» είναι ενδεικτική . Στόχος όλων μας, όμως,  θα πρέπει να είναι ένα σχολείο δημιουργικό, που θα λαμβάνει υπόψη τη διαφορετικότητα και θα διαπλάθει πολίτες και όχι πελάτες.

Δ.Τ.