Η ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ «ΓΑΛΕΡΑ»
ΤΟΥ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟΥ
ΚΑΙ Η ΤΟΠΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Έχετε ακούσει το «downsize»; Είναι η νέα κατάσταση που κυριαρχεί πλέον στις εργασιακές σχέσεις με αφορμή τον κορονοιό. Μέχρι να βρεθεί το πολυπόθητο εμβόλιο, ο “ιός” του φιλελευθερισμού θα πλήττει -πρώτιστα- τα εργασιακά δικαιώματα. Αν αναλογιστούμε τα μέτρα που πάρθηκαν από την κυβέρνηση τους μήνες που πέρασαν μετά το lockdown , δεν είναι δύσκολο να αντιληφθούμε ότι “για να πάρει μπρος η οικονομία” αυτοί που πρέπει να ενισχυθούν είναι οι επιχειρηματίες.
Δεν χρειάζεται να κοιτάξετε μακρυά. Αυτή τη στιγμή στο Ελ. Βενιζέλος εργάζονται, σύμφωνα με μελέτη του Ο.Π.Α. περίπου 15000 εργαζόμενοι. Το 16% (2400) από αυτούς διαμένει στους όμορους με το αεροδρόμιο δήμους της Ανατολικής Αττικής. Μερικές εκατοντάδες από αυτούς είναι κάτοικοι Αρτέμιδας.
Λίγες μέρες μετά το lockdown, με συνοπτικές διαδικασίες απολύθηκαν 300 εργαζόμενοι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου στον τομέα της επίγειας εξυπηρέτησης.Η απόλυση μάλιστα έλαβε χώρα με ένα τηλέφωνο ή με ένα sms που κατέληγε ως εξής :
«...Ζητώ συγγνώμη για το άκομψο του μηνύματος. Όμως είστε πάρα πολλοί και δεν υπάρχει χρόνος προσωπικής επικοινωνίας. Θα ενημερωθείτε από τον …(όνομα) για την τελευταία ημέρα εργασίας»
Οι παραπάνω εργαζόμενοι δεν μπόρεσαν να επωφεληθούν ούτε από το επίδομα των 800 ευρώ που δόθηκε λίγο μετά σε όλους όσων ανεστάλη η λειτουργία της εταιρείας τους. Ο υπουργός Εργασίας Γ. Βούρτσης κυνικά σχολίασε ότι οι απολύσεις μπορούσαν να γίνουν από τη στιγμή που οι επιχειρήσεις είχαν ελευθερία κινήσεων μέχρι να αναστείλουν τη λειτουργία τους...
Όπως και να το δούμε αποτελεί πραγματική πρόκληση το γεγονός ότι ο Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών, που έχει κέρδη προ φόρων 237,9 εκατομμύρια ευρώ για το 2018, προβαίνει σε αναστολή συμβάσεων εργασίας με πρόσχημα τη μείωση των κερδών του λόγω κορονοιού. Γιατί να μην μπορεί να πληρωθεί το κόστος εργασίας των παραπάνω εργαζομένων από τα τεράστια κέρδη που αποκόμισαν οι επιχειρήσεις τουλάχιστον την τελευταία πενταετία;
Οι εργαζόμενοι αορίστου χρόνου εντάχθηκαν λίγο μετά τις απολύσεις σε καθεστώς αναστολής εργασίας. Όλες οι επιχειρήσεις στο αεροδρόμιο έκλεισαν και το κράτος προχώρησε στη χορήγηση του επιδόματος των 800 ευρώ στους εργαζόμενους για τις πρώτες 45 μέρες. Για τις επόμενες 30 οι εργαζόμενοι παρέλαβαν το επίδομα των 534 αλλά οι επιχειρήσεις του αεροδρομίου συνέχισαν να υπολειτουργούν και για το λόγο αυτό ανάγκασαν τους εργαζόμενους να κάνουν χρήση ολόκληρης της άδειάς τους... Άρα ολόκληρες οικογένειες αναγκάστηκαν να παλέψουν για την επιβίωση με 1334 ευρώ για 3 μήνες...
Οι επιχειρήσεις που ανέστειλαν τη λειτουργία τους προχώρησαν “με σήμα Βούρτση” στην ένταξη των εργαζομένων αορίστου χρόνου στο καθεστώς εκ περιτροπής εργασίας.
Αυτό σημαίνει πως με βάση την κυβερνητική μεθόδευση υπέρ των εργοδοτών, η κάθε εταιρεία, εφόσον εντάσσεται στο μηχανισμό ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΙΑ θα μπορεί να μειώνει το χρόνο εργασίας κατά 50% ακόμα και για το σύνολο του προσωπικού της. Το κράτος θα καλύπτει μόνο το 60% του υπόλοιπου μισθού, πράγμα που σημαίνει ότι ο μισθός των εργαζομένων θα μειωθεί τελικά κατά 20%. Οι ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων θα καλύπτονται εξ ολοκλήρου από τον εργοδότη.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Είναι απλό. Σταδιακά η πλήρης απασχόληση θα μετατραπεί σε μερική ενώ μετά τη λήξη του προγράμματος ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΙΑ ο δρόμος των απολύσεων είναι ανοιχτός και η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων είναι προ των πυλών. Για τις επιχειρήσεις του αεροδρομίου η ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΙΑ θα συνεχιστεί μέχρι 31 Δεκεμβρίου ενώ κάποιες εταιρείες Αερομεταφορών ήδη “κυκλοφορούν” την πρόθεσή τους να διατηρηθεί μέχρι 31 Μαρτίου. Μία από αυτές μάλιστα ενημέρωσε τους εργαζομένους ορισμένου χρόνου ότι επιστρέφουν την 1η Ιουνίου στην εργασία τους, αλλά την ίδια στιγμή ξεκαθάρισε ότι 45 μέρες μετά, δηλαδή στις 15 Ιουλίου, ξεκινούν οι απολύσεις! Ανάμεσα σε αυτούς που θα απολυθούν θα είναι και αρκετοί από το μόνιμο προσωπικό.
Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις πρέπει να προστεθεί και η ακύρωση της πρόσληψης των εποχιακών εργαζομένων τόσο στην επίγεια εξυπηρέτηση όσο και στον επισιτισμό.
Τι συνέπειες έχουν οι παραπάνω μεθοδεύσεις για την τοπική κοινωνία; Η τοπική οικονομία πλήττεται ενεπανόρθωτα εφόσον εκατοντάδες από τα μέλη της είτε μένουν χωρίς δουλειά είτε χάνουν μεγάλο μέρος του μισθού τους. Αυτομάτως, οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν να στηρίξουν τα τοπικά καταστήματα που με τη σειρά τους περνούν σε καθεστώς ύφεσης. Η κατάσταση θα γίνει χειρότερη το χειμώνα όταν θα εκλείψουν από την πόλη μας οι περιστασιακοί επισκέπτες του καλοκαιριού.
Με ποιο τρόπο μπορεί να ανασχεθεί η λαίλαπα που έρχεται; Μόνο συλλογικά. Οι εργαζόμενοι οφείλουν να υψώσουν τη φωνή τους μέσα από σωματεία και συνδικαλιστικά όργανα που θα παρεμβαίνουν και θα δρουν με συντονισμένες κινήσεις. Μέχρι τώρα οι αντιδράσεις ήταν ελάχιστες από την πλευρά τους. Θα πρέπει όμως και η τοπική κοινωνία να αντιληφθεί πως η προστασία των εργαζομένων από την κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού συμφέρει και την ίδια. Άλλωστε καλά το λέει ο λαός μας: «Αυτό που βλέπεις να συμβαίνει στην αυλή του γείτονα, να το περιμένεις και στη δική σου».
ΤΟΥ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟΥ
ΚΑΙ Η ΤΟΠΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Της Δέσποινας Τσατσάκη
Δεν χρειάζεται να κοιτάξετε μακρυά. Αυτή τη στιγμή στο Ελ. Βενιζέλος εργάζονται, σύμφωνα με μελέτη του Ο.Π.Α. περίπου 15000 εργαζόμενοι. Το 16% (2400) από αυτούς διαμένει στους όμορους με το αεροδρόμιο δήμους της Ανατολικής Αττικής. Μερικές εκατοντάδες από αυτούς είναι κάτοικοι Αρτέμιδας.
Λίγες μέρες μετά το lockdown, με συνοπτικές διαδικασίες απολύθηκαν 300 εργαζόμενοι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου στον τομέα της επίγειας εξυπηρέτησης.Η απόλυση μάλιστα έλαβε χώρα με ένα τηλέφωνο ή με ένα sms που κατέληγε ως εξής :
«...Ζητώ συγγνώμη για το άκομψο του μηνύματος. Όμως είστε πάρα πολλοί και δεν υπάρχει χρόνος προσωπικής επικοινωνίας. Θα ενημερωθείτε από τον …(όνομα) για την τελευταία ημέρα εργασίας»
Οι παραπάνω εργαζόμενοι δεν μπόρεσαν να επωφεληθούν ούτε από το επίδομα των 800 ευρώ που δόθηκε λίγο μετά σε όλους όσων ανεστάλη η λειτουργία της εταιρείας τους. Ο υπουργός Εργασίας Γ. Βούρτσης κυνικά σχολίασε ότι οι απολύσεις μπορούσαν να γίνουν από τη στιγμή που οι επιχειρήσεις είχαν ελευθερία κινήσεων μέχρι να αναστείλουν τη λειτουργία τους...
Όπως και να το δούμε αποτελεί πραγματική πρόκληση το γεγονός ότι ο Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών, που έχει κέρδη προ φόρων 237,9 εκατομμύρια ευρώ για το 2018, προβαίνει σε αναστολή συμβάσεων εργασίας με πρόσχημα τη μείωση των κερδών του λόγω κορονοιού. Γιατί να μην μπορεί να πληρωθεί το κόστος εργασίας των παραπάνω εργαζομένων από τα τεράστια κέρδη που αποκόμισαν οι επιχειρήσεις τουλάχιστον την τελευταία πενταετία;
Οι εργαζόμενοι αορίστου χρόνου εντάχθηκαν λίγο μετά τις απολύσεις σε καθεστώς αναστολής εργασίας. Όλες οι επιχειρήσεις στο αεροδρόμιο έκλεισαν και το κράτος προχώρησε στη χορήγηση του επιδόματος των 800 ευρώ στους εργαζόμενους για τις πρώτες 45 μέρες. Για τις επόμενες 30 οι εργαζόμενοι παρέλαβαν το επίδομα των 534 αλλά οι επιχειρήσεις του αεροδρομίου συνέχισαν να υπολειτουργούν και για το λόγο αυτό ανάγκασαν τους εργαζόμενους να κάνουν χρήση ολόκληρης της άδειάς τους... Άρα ολόκληρες οικογένειες αναγκάστηκαν να παλέψουν για την επιβίωση με 1334 ευρώ για 3 μήνες...
Οι επιχειρήσεις που ανέστειλαν τη λειτουργία τους προχώρησαν “με σήμα Βούρτση” στην ένταξη των εργαζομένων αορίστου χρόνου στο καθεστώς εκ περιτροπής εργασίας.
Αυτό σημαίνει πως με βάση την κυβερνητική μεθόδευση υπέρ των εργοδοτών, η κάθε εταιρεία, εφόσον εντάσσεται στο μηχανισμό ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΙΑ θα μπορεί να μειώνει το χρόνο εργασίας κατά 50% ακόμα και για το σύνολο του προσωπικού της. Το κράτος θα καλύπτει μόνο το 60% του υπόλοιπου μισθού, πράγμα που σημαίνει ότι ο μισθός των εργαζομένων θα μειωθεί τελικά κατά 20%. Οι ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων θα καλύπτονται εξ ολοκλήρου από τον εργοδότη.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Είναι απλό. Σταδιακά η πλήρης απασχόληση θα μετατραπεί σε μερική ενώ μετά τη λήξη του προγράμματος ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΙΑ ο δρόμος των απολύσεων είναι ανοιχτός και η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων είναι προ των πυλών. Για τις επιχειρήσεις του αεροδρομίου η ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΙΑ θα συνεχιστεί μέχρι 31 Δεκεμβρίου ενώ κάποιες εταιρείες Αερομεταφορών ήδη “κυκλοφορούν” την πρόθεσή τους να διατηρηθεί μέχρι 31 Μαρτίου. Μία από αυτές μάλιστα ενημέρωσε τους εργαζομένους ορισμένου χρόνου ότι επιστρέφουν την 1η Ιουνίου στην εργασία τους, αλλά την ίδια στιγμή ξεκαθάρισε ότι 45 μέρες μετά, δηλαδή στις 15 Ιουλίου, ξεκινούν οι απολύσεις! Ανάμεσα σε αυτούς που θα απολυθούν θα είναι και αρκετοί από το μόνιμο προσωπικό.
Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις πρέπει να προστεθεί και η ακύρωση της πρόσληψης των εποχιακών εργαζομένων τόσο στην επίγεια εξυπηρέτηση όσο και στον επισιτισμό.
Τι συνέπειες έχουν οι παραπάνω μεθοδεύσεις για την τοπική κοινωνία; Η τοπική οικονομία πλήττεται ενεπανόρθωτα εφόσον εκατοντάδες από τα μέλη της είτε μένουν χωρίς δουλειά είτε χάνουν μεγάλο μέρος του μισθού τους. Αυτομάτως, οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν να στηρίξουν τα τοπικά καταστήματα που με τη σειρά τους περνούν σε καθεστώς ύφεσης. Η κατάσταση θα γίνει χειρότερη το χειμώνα όταν θα εκλείψουν από την πόλη μας οι περιστασιακοί επισκέπτες του καλοκαιριού.
Με ποιο τρόπο μπορεί να ανασχεθεί η λαίλαπα που έρχεται; Μόνο συλλογικά. Οι εργαζόμενοι οφείλουν να υψώσουν τη φωνή τους μέσα από σωματεία και συνδικαλιστικά όργανα που θα παρεμβαίνουν και θα δρουν με συντονισμένες κινήσεις. Μέχρι τώρα οι αντιδράσεις ήταν ελάχιστες από την πλευρά τους. Θα πρέπει όμως και η τοπική κοινωνία να αντιληφθεί πως η προστασία των εργαζομένων από την κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού συμφέρει και την ίδια. Άλλωστε καλά το λέει ο λαός μας: «Αυτό που βλέπεις να συμβαίνει στην αυλή του γείτονα, να το περιμένεις και στη δική σου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου